ในเดือนพฤศจิกายน รัฐบาลต่างๆ จะประชุมกันในกลาสโกว์ภายใต้กรอบอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ การแก้ปัญหาสภาพภูมิอากาศตามธรรมชาติสำหรับการบรรเทาผลกระทบและการปรับตัวจะมีความสำคัญสูงในวาระการประชุม ดังที่แสดงโดย G7 Nature Compact และ the Leaders" Pledge for Nature ซึ่งลงนามโดยหัวหน้ารัฐบาล 88 คน ในปี พ.ศ. 2565 จีนจะเป็นเจ้าภาพการประชุมภาคีอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยความหลากหลายทางชีวภาพเพื่อยอมรับกรอบความหลากหลายทางชีวภาพระดับโลกฉบับใหม่ ซึ่งรวมถึงเป้าหมายที่เสนอเพื่ออนุรักษ์พื้นดินและมหาสมุทรอย่างน้อย 30% ภายในปี พ.ศ. 2573 และเพื่อประยุกต์ใช้เชิงพื้นที่ที่ครอบคลุมความหลากหลายทางชีวภาพ การวางแผนเพื่อแก้ไขปัญหาการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินและทะเล

เพื่อหยุดความเสื่อมโทรมของธรรมชาติและบรรลุวัตถุประสงค์ของข้อตกลงปารีส กลยุทธ์จะต้องได้รับการออกแบบและดำเนินการเพื่อการจัดการการใช้ที่ดินที่ดีขึ้นเพื่อการเกษตร โครงสร้างพื้นฐาน การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ การบรรเทาและการปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ การจัดหาน้ำ และความต้องการอื่นๆ ตามที่ได้เน้นย้ำโดยร่าง Global Biodiversity Framework และความพยายามในปัจจุบันในคอสตาริกา จีน และประเทศอื่นๆ จำเป็นต้องมีการวางแผนเชิงพื้นที่เพื่อประเมินว่าการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพจะนำประโยชน์สูงสุดมาสู่วัตถุประสงค์ของนโยบายอื่นๆ ที่ใด

เพื่อสนับสนุนกลยุทธ์แบบบูรณาการเช่นกระดาษโดยธรรมชาติแผนที่สมาคมเพียงแค่ตีพิมพ์ในวารสารNature นิเวศวิทยาและวิวัฒนาการนำเสนอแนวทางในการวางแผนเชิงพื้นที่ เอกสารฉบับนี้กำหนดขึ้นเพื่อกำหนดพื้นที่ที่มีความสำคัญระดับโลกในการจัดการเพื่อการอนุรักษ์เพื่อปกป้องสายพันธุ์จำนวนมากที่สุดจากการสูญพันธุ์พร้อม ๆ กัน อนุรักษ์แหล่งกักเก็บคาร์บอนบนบกที่เปราะบาง และปกป้องทรัพยากรน้ำจืด ความพยายามครั้งนี้เป็นความพยายามครั้งแรกในการบูรณาการการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ คาร์บอน และน้ำภายในแนวทางร่วมกันและแผนที่ลำดับความสำคัญระดับโลกเพียงฉบับเดียว ความแปลกใหม่ที่ชัดเจนอีกประการหนึ่งของงานนี้คือการพิจารณาชุดข้อมูลการกระจายพันธุ์พืชอย่างครอบคลุม (ประมาณ 41% ของพันธุ์พืชทั้งหมด) ในการวิเคราะห์ และการกำหนดเป้าหมายของสายพันธุ์สำหรับความเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์

"ในการใช้กลยุทธ์ด้านความหลากหลายทางชีวภาพหลังปี 2020 เช่น Global Biodiversity Framework ผู้กำหนดนโยบายและรัฐบาลต้องการความชัดเจนว่าทรัพยากรและการจัดการการอนุรักษ์สามารถนำประโยชน์ที่เป็นไปได้สูงสุดมาสู่ความหลากหลายทางชีวภาพที่ใด ในขณะเดียวกันก็ไม่ควรพิจารณาความหลากหลายทางชีวภาพแบบแยกส่วน อื่นๆ ด้านต่างๆ เช่น การอนุรักษ์ปริมาณคาร์บอนภายในระบบนิเวศธรรมชาติควรพิจารณาควบคู่ไปกับความหลากหลายทางชีวภาพ เพื่อให้สามารถประเมินการทำงานร่วมกันและการแลกเปลี่ยนกันได้เมื่อดำเนินการตามวัตถุประสงค์หลายประการ" มาร์ติน จุง หัวหน้าทีมวิจัยของกลุ่มวิจัยด้านความหลากหลายทางชีวภาพ นิเวศวิทยา และการอนุรักษ์ของ IIASA อธิบาย .

"แผนที่ลำดับความสำคัญระดับโลกฉบับใหม่ที่พัฒนาขึ้นโดยเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาแสดงให้เห็นว่าเมื่อต้องระบุพื้นที่ใหม่เพื่อจัดการเพื่อการอนุรักษ์ เช่น พื้นที่คุ้มครองหรือป่าที่จัดการโดยชุมชน คุณภาพ (ตำแหน่งและประสิทธิภาพการจัดการ) มีความสำคัญมากกว่าปริมาณ (ทั่วโลก ขอบเขต) เพื่อมุ่งเป้าไปที่คุณภาพของการอนุรักษ์และบรรลุเป้าหมายในการปกป้องความหลากหลายทางชีวภาพ หน่วยงานภาครัฐและเอกชนควรกำหนดวัตถุประสงค์และตัวชี้วัดสำหรับสิ่งที่พวกเขาต้องการ: การอนุรักษ์ชนิดพันธุ์ ระบบนิเวศที่แข็งแรง และบริการต่อประชาชน และระบุพื้นที่ที่จะอนุรักษ์ การศึกษาของเราให้คำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการทำเช่นนั้น "ผู้ร่วมวิจัย Piero Visconti ซึ่งเป็นผู้นำกลุ่มวิจัยความหลากหลายทางชีวภาพนิเวศวิทยาและการอนุรักษ์ที่ IIASA กล่าว

นักวิจัยตั้งข้อสังเกตว่าการอนุรักษ์พื้นที่ 30% ที่ตั้งอยู่ทางยุทธศาสตร์อาจก่อให้เกิดประโยชน์อย่างมากต่อการอนุรักษ์ สภาพภูมิอากาศ และการจัดหาน้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มันจะปกป้องมากกว่า 62% ของคาร์บอนที่เปราะบางทั้งด้านบนและด้านล่างของโลก และ 68% ของน้ำจืดทั้งหมด ในขณะที่ทำให้แน่ใจว่ากว่า 70% ของสัตว์มีกระดูกสันหลังและพืชบนบกทั้งหมดจะไม่ถูกคุกคามด้วยการสูญพันธุ์ ตามที่งานแสดง การบรรลุวัตถุประสงค์เหล่านี้จะต้องมีการจัดวางเชิงกลยุทธ์ของการแทรกแซงการอนุรักษ์โดยใช้เครื่องมือการวางแผนเชิงพื้นที่ เช่น แผนที่ธรรมชาติ และที่สำคัญอย่างยิ่งคือต้องให้เจ้าหน้าที่ดูแลจัดการพื้นที่เหล่านี้อย่างมีประสิทธิภาพ

"แนวทางประเภทนี้สามารถสนับสนุนผู้มีอำนาจตัดสินใจในการจัดลำดับความสำคัญของสถานที่สำหรับความพยายามในการอนุรักษ์ และแสดงให้เห็นว่าทั้งผู้คนและธรรมชาติจะได้รับมากเพียงใด การจะประสบความสำเร็จในระยะยาว พื้นที่เหล่านี้ต้องได้รับการจัดการอย่างมีประสิทธิภาพและเท่าเทียมกัน ซึ่งรวมถึงความเคารพในสิทธิของ และเพิ่มขีดความสามารถให้กับชนเผ่าพื้นเมืองและชุมชนท้องถิ่น" ผู้เขียนร่วม Lera Miles ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคหลัก -- การวางแผนสำหรับสถานที่ UN Environment Program World Conservation Monitoring Center (UNEP-WCMC) กล่าว

"แผนที่สำหรับการวางแผนเชิงพื้นที่แบบบูรณาการ ดังที่เรียกร้องในร่าง Global Biodiversity Framework จำเป็นสำหรับการบรรลุวัตถุประสงค์ด้านสภาพภูมิอากาศและความหลากหลายทางชีวภาพ นอกจากนี้ยังมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการจัดหาเงินทุนสำหรับการแก้ปัญหาสภาพภูมิอากาศตามธรรมชาติ การปรับปรุงตลาดคาร์บอน และห่วงโซ่อุปทานที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม" Guido Schmidt- กล่าว ทร็อบนักเขียนของกระดาษที่ยังได้เขียนความเห็นที่เกี่ยวข้องในประเด็นเดียวกันของธรรมชาตินิเวศวิทยาและวิวัฒนาการ

การศึกษาแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มประสิทธิภาพร่วมกันเพื่อความหลากหลายทางชีวภาพ คาร์บอน และน้ำ ทำให้เกิดการทำงานร่วมกันสูงสุดจากการอนุรักษ์ เมื่อเทียบกับการให้ความสำคัญกับทรัพย์สินส่วนบุคคลเพียงอย่างเดียว ผ่านการดำเนินการเชิงกลยุทธ์ในสถานที่ที่เลือก ผลประโยชน์ที่สำคัญสามารถบรรลุได้ทั่วทั้งสามมิติ อย่างไรก็ตาม ความพยายามในการอนุรักษ์จำเป็นต้องได้รับการขยายขนาดขึ้นอย่างมากโดยผู้มีบทบาททั้งหมดในสังคมเพื่อให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ด้านความหลากหลายทางชีวภาพและสภาพภูมิอากาศทั่วโลก

Jung ชี้ให้เห็นว่าการวิเคราะห์ระบุค่าศักยภาพสูงสุดของพื้นที่ที่กำหนดเพื่อจัดการเพื่อการอนุรักษ์ในระดับโลก ทีมงานไม่ได้แนะนำหรือบอกเป็นนัยว่าพื้นที่ทั้งหมดที่มีมูลค่าสูงจะต้องอยู่ภายใต้การคุ้มครองที่เข้มงวด โดยตระหนักว่าตัวเลือกการจัดการเหล่านี้ได้รับการตัดสินโดยผู้มีส่วนได้ส่วนเสียระดับประเทศและระดับท้องถิ่น

การวิเคราะห์ของทีมยังยืนยันในเชิงปริมาณในหลายๆ ด้านที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ว่าเป็นฮอตสปอตความหลากหลายทางชีวภาพ ซึ่งก่อนหน้านี้อิงตามความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญเพียงอย่างเดียว โดยการรวมข้อมูลที่เลือกของต้นไม้แห่งชีวิตทั่วโลกซึ่งถูกละเลยในการจัดลำดับความสำคัญระดับโลก เช่น สัตว์เลื้อยคลานและพืช ทีมงานได้ระบุพื้นที่ใหม่ที่จะถือว่ามีความสำคัญต่อความหลากหลายทางชีวภาพในระดับโลก ซึ่งรวมถึงตัวอย่างเช่นทางตะวันออกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกาและบอลข่าน การวิจัยยังมีประโยชน์ในการปรับปรุงและปรับปรุงข้อมูลในทุกด้านที่มีความสำคัญระดับโลกสำหรับการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ

"วิธีการ ข้อมูล และแผนที่ลำดับความสำคัญระดับโลกของเรามีขึ้นเพื่อใช้เป็นเครื่องมือสนับสนุนการตัดสินใจสำหรับการริเริ่มการอนุรักษ์ที่สำคัญ นอกจากนี้ การศึกษายังเป็นการวางรากฐานสำหรับการจัดลำดับความสำคัญแบบบูรณาการและแบบฝึกหัดการวางแผนรุ่นใหม่ที่ผู้ดำเนินการทุกคนสามารถใช้เพื่อแจ้ง ทางเลือกการอนุรักษ์ในระดับภูมิภาค ระดับชาติ และระดับย่อย” จุงกล่าวสรุป

สามารถสำรวจแผนที่ลำดับความสำคัญระดับโลกแบบโต้ตอบได้ในห้องทดลองความหลากหลายทางชีวภาพของ UN เพื่อสนับสนุนผู้มีอำนาจตัดสินใจ และสร้างข้อมูลเชิงลึกและผลกระทบต่อการอนุรักษ์และการพัฒนาที่ยั่งยืน